Rouw en verlies

Zoveel soorten van verdriet,

Ik noem ze niet.

Maar één, het afstand doen en scheiden.

En niet het snijden doet zo’n pijn,

maar het afgesneden zijn.

(Maria Vasalis)

Rouw na een overlijden

Iemand verliezen brengt ons uit evenwicht: ons leven, wie we zijn, onze toekomst. Het brengt intense emoties teweeg, die ons angst inboezemen, ons onzeker maken. We kunnen ons fundamenteel eenzaam voelen. Wat voor zin heeft mijn leven nog? Waarom ik? Wie ben ik nu nog?

Rouwen betekent een verlies verwerken. Trachten dit verlies op een of andere manier in te weven in je levensverhaal. En tegelijk ook een blijvende verbinding maken met de overledene. Rouwen betekent ook denken aan de toekomst, een nieuw levenspad uittekenen.  Een andere ‘ik’ soms….

 

Je kan rouwen om het verlies van je partner, je kind, je ouder, een goede vriend,….

Dat verlies kan recent zijn, maar kan ook vele jaren teruggaan in de tijd (bv. de dood van je vader of moeder toen je nog kind was, het verlies van een baby 40 jaar geleden,….).

De aard van het overlijden kan een bemoeilijkende factor zijn: iemand is gestorven aan een slepende ziekte, of na euthanasie. Je kindje is gestorven door wiegendood. Of er is sprake van zelfdoding, een (verkeers)ongeval, moord,…. .

Soms wordt verlies ook niet (voldoende) erkend: een miskraam, een doodgeboorte,…

Doorgaans redden mensen het wel in hun verwerkingsproces, met de steun van familie of vrienden.

Maar soms loopt het rouwen moeizaam, te moeizaam. Er zit iets in de weg, het loopt

vast,….. Dan kan het zinvol zijn om professionele begeleiding te zoeken.

Samen met de psycholoog zoek je naar datgene wat jouw verwerking belemmert. Bedoeling is dat jouw vastgelopen proces kan ‘gedeblokkeerd’ worden en terug gebracht worden naar een ‘normaal’ rouwproces.

 

Andere verlieservaringen

Ook andere ingrijpende gebeurtenissen kunnen een grote impact hebben op ons leven en op onszelf als mens, op ons zelfbeeld. Het kan intens verdriet teweeg brengen, onmacht en woede, angst en onzekerheid,….

Ook hier moeten we vaak een dubbel proces doorwerken: rouwen om wat we niet meer hebben of kunnen, en tegelijk ons aanpassen aan het veranderde leven en verdergaan.

 

Enkele voorbeelden:

(Echt)scheiding

Handicap of ernstige ziekte

Vruchtbaarheidsproblemen, ongewild kinderloos

Ontslag

Levensfasegebonden: op pensioen gaan, de kinderen het huis uit (lege nest gevoel), (klein)kinderen die verhuizen of geen contact meer wensen,….